Plauen 1989: Odważni obywatele stawiają czoła reżimowi i zmieniają wszystko!

Plauen 1989: Odważni obywatele stawiają czoła reżimowi i zmieniają wszystko!

7 października 1989 r., w pamiętnym dniu w historii NRD, na ulicach Plauen zebrało się od 10 000 do 15 000 ludzi, aby zaprotestować przeciwko represyjnemu reżimowi. Była to pierwsza większa demonstracja w NRD i tym samym sygnał początku zmian. Było to szczególnie niezwykłe, ponieważ wielu mieszkańców miało odwagę wystąpić przeciwko brutalnym represjom władz. Głośny Coolis Była to największa demonstracja w Plauen od czasu powstania w czerwcu 1953 r.

Nastroje w mieście były napięte. Tego samego dnia Policja Ludowa otrzymała rozkaz użycia siły wobec pokojowo nastawionych ludzi. Nie była to łatwa decyzja, ponieważ siły bezpieczeństwa miały swoje własne obawy. Szef Ochotniczej Straży Pożarnej Gerold Knie oraz szef zawodowej straży pożarnej początkowo odmówili wykonania tego polecenia. Mimo to kierownictwo policji przejęło dowództwo i wydało rozkaz operacyjny, co zagroziło bezpieczeństwu zdrowotnemu wielu obywateli. Następnego dnia Knie i czterech innych strażaków napisali list protestacyjny do rady miejskiej, w którym potępili problem.

Powstania i pierwsze kroki ku wolności

7 października nie był pierwszym przejawem oporu w regionie. Już w maju 1989 r. obserwatorzy wyborów udokumentowali masowe oszustwa wyborcze w wyborach lokalnych. Niezadowolenie rosło. 4 i 5 października przez Plauen przejechały pociągi przewożące uchodźców z Ambasady w Pradze; w mieście panowało już napięcie, a dworzec kolejowy został zamknięty. Wydarzenia te pokazały jasno, że obywatele nie chcą już powstrzymywać swojego gniewu.

5 października miało powstać Plauen New Forum, organizacja opowiadająca się za zmianami w NRD, ale zamiast tego odbyło się nabożeństwo pokojowe. Demonstracje ozdobiły historyczne transparenty z hasłami takimi jak „Wolność podróżowania – Wolność słowa – Wolność prasy”. Jednak uczestników nie dano po prostu przepędzić. Policja bezskutecznie próbowała rozpędzić tłum armatkami wodnymi i helikopterem. Ludzie nie poddawali się i zachowywali spokój, choć organy państwowe walczyły o utrzymanie kontroli.

Dziedzictwo Plauena

Protesty, które rozpoczęły się w Plauen, były przełomowe dla całej NRD. Donosi o tym także wiele innych raportów, takich jak ten strona Wikipedii że miasto uznawane jest za pioniera zmian. Od 7 października 1989 r. do wyborów 18 marca 1990 r. w Plauen w każdą sobotę odbywały się demonstracje, w których brali udział także mieszkańcy okolicznych miejscowości. Często tędy przechodziły centrale Stasi i biura okręgowe SED, co dodatkowo zwiększało presję na rząd.

Tradycyjnie rewolucyjne wydarzenia w NRD, takie jak pierwsza poniedziałkowa demonstracja w Lipsku 4 września 1989 r., były częścią większego oporu. Bez tych protestów pokojowy koniec reżimu w NRD mógłby nie być możliwy. Podczas gdy mieszkańcy Lipska i innych miast nawoływali do reform i demokratyzacji, demonstranci w Plauen byli równie przekonani, że zmiany są konieczne. Zostało to ostatecznie potwierdzone 9 listopada 1989 r., w dniu upadku muru berlińskiego.

Zmiana ta była zbiorowym dziełem odwagi jednostek, które stanęły w obronie swoich przekonań. To dziedzictwo zostało uhonorowane wzniesieniem pomnika zjednoczenia 7 października 2010 r., a pamięć o tych ważnych dniach jest wciąż żywa. Pokojowa rewolucja w Plauen pozostaje zachęcającym przykładem odwagi do zmian i bezwarunkowej wiary w wolność, a także Federalna Agencja Edukacji Obywatelskiej wyjaśnione.