Plauen 1989: Moedige burgers worden geconfronteerd met het regime en veranderen alles!

Plauen 1989: Moedige burgers worden geconfronteerd met het regime en veranderen alles!

Plauen, Deutschland - Op 7 oktober 1989 verzamelde een noodlottige dag in de geschiedenis van de DDR tussen de 10.000 en 15.000 mensen op straat in Plauen om te protesteren tegen het overweldigende regime. Het was de eerste grote demonstratie in de DDR en dus een teken van de beginwijziging. Dit was vooral opmerkelijk, omdat veel van de bevolking de moed brachten om zich te laten zien ondanks de brute repressie van de autoriteiten. Volgens coolis Dit was de grootste demonstratie in Plauen sinds de opstand in juni 1953.

De stemming in de stad was gespannen. Op dezelfde dag ontving de volkspolitie het bevel om met geweld tegen de vreedzame op te treden. Het was geen gemakkelijke beslissing omdat de veiligheidstroepen hun eigen zorgen hadden. De militaire directeur van de vrijwillige Fire Brigade, Gerold Knie en het hoofd van de Professional Fire Brigade weigerden aanvankelijk dit commando uit te voeren. Desalniettemin nam het politieleiderschap het bevel en gaf hij het bevel, dat de gezondheidszekerheid van veel burgers in gevaar bracht. De volgende dag schreven knieën en vier andere brandweerlieden een protestbrief aan de gemeenteraad waarin ze het probleem aan de kaak stelden.

opstand en eerste stappen naar vrijheid

7 oktober was niet de eerste uitdrukking van resistentie in de regio. Verkiezingswaarnemers bij de gemeentelijke verkiezingen documenteerden al in mei 1989 massale verkiezingen. De ontevredenheid groeide. Op 4 en 5 oktober rolden treinen met ambassadevluchtelingen uit Praag door Plauen; De stad was al gespannen en het treinstation was afgesloten. Deze evenementen laten duidelijk zien dat de burgers niet langer hun ongenoegen wilden tegenhouden.

Het Plauen New Forum, een organisatie die campagne voerde voor veranderingen in de DDR, moet op 5 oktober worden opgericht, in plaats daarvan werd een vredesgebed gehouden. Historische banners met eisen zoals "Vrijheid van reizen - vrijheid van meningsuiting - Freedom of the Press" sierden de demonstratietreinen. De deelnemers werden echter niet alleen weggejaagd. De politie probeerde tevergeefs om de massa op te lossen met waterkanonnen en een helikopter. Mensen bleven standvastig en bleven vreedzaam, hoewel de staatsorganen problemen hebben om de controle te behouden.

De erfenis van Plauen

De protesten die in Plauen begonnen waren pionieren voor de hele DDR. Talrijke andere rapporten, zoals de wikipediaeite , dat de stad wordt beschouwd als de pionier van de val van de muur. Vanaf 7 oktober 1989 vonden demonstraties in Plauen elke zaterdag plaats, waarin mensen ook op 18 maart 1990 deelnamen aan de omgeving. Stasi -centra en SED -districtskantoren werden vaak aangenomen, wat de druk op de regering verder verhoogde.

Traditioneel revolutionaire gebeurtenissen in de DDR, zoals de eerste maandagdemonstratie in Leipzig op 4 september 1989, maakten deel uit van een groter verzet. Zonder deze protesten was het vreedzame einde van het regime in de DDR misschien niet mogelijk. Terwijl mensen in Leipzig en andere steden om hervormingen en democratisering vroegen, waren de demonstranten in Plauen net zo overtuigd dat een verandering nodig was. Dit werd uiteindelijk bevestigd op 9 november 1989, de dag van de val van de Berlijnse muur.

Het keerpunt was een collectief werk van de moed van personen die zich inzetten voor hun overtuigingen. Met de oprichting van een draaimonument op 7 oktober 2010 werd deze erfenis erkend en blijven de herinneringen aan deze belangrijke dagen blijven leven. De vreedzame revolutie in Plauen blijft een bemoedigend voorbeeld van de moed om te veranderen en het onvoorwaardelijke geloof in vrijheid, evenals de federaal centrum voor politiek onderwijs