Suche
Mein Konto
Schokkende onthullingen: de duistere erfenis van de DDR-huizen in Dresden
Het artikel werpt licht op de schokkende behandeling van vrouwen in de DDR, vooral in kindertehuizen en klinieken, en gaat in op het leren omgaan met deze duistere geschiedenis.
Schokkende onthullingen: de duistere erfenis van de DDR-huizen in Dresden
Vorige week deed de gemeentelijke kliniek van Dresden een dringende oproep aan getroffen vrouwen uit de donkere tijden van de DDR. Het doel is om in het reine te komen met de traumatische ervaringen die veel vrouwen hebben opgelopen in zogenaamde ‘gonorroekastelen’. De verhalen van overlevenden als Jana Mendes-Bogas, die ooit ontsnapte uit een kindertehuis in de DDR, werpen licht op de omvang van de mishandelingen die onder het regime plaatsvonden. Dat meldt MDR Uit haar persoonlijke ervaring zegt Jana dat veel vrouwen die in deze instellingen terechtkwamen gruwelijke gynaecologische onderzoeken moesten ondergaan – vaak zonder enige medische reden.
Zoals Christine Wöldike, die al jarenlang in het ziekenhuis van Friedrichstadt werkt, beschrijft, verkeerden velen van hen in een erbarmelijke toestand. Vrouwen die als ‘asociaal’ werden geclassificeerd, werden in deze huizen niet alleen onderdrukt, maar ook gebruikt als schoonmaakdienst, waarbij velen van hen in de prostitutie terechtkwamen. De beslissingen van de jeugdzorgorganisatie waren veelomvattend en de invloed van ouders werd vaak grotendeels genegeerd.
Het leven in kindertehuizen uit de DDR
Om het beeld van deze tijd goed te begrijpen, is het belangrijk om naar de verschillende typen kindertehuizen in de DDR te kijken. Naast tehuizen voor weeskinderen waren dit ook permanente tehuizen voor kleine kinderen en speciale tehuizen voor jongeren die als moeilijk onderwijsbaar werden beschouwd. Tijdklikken beschrijven dat in de jaren zestig het aantal plaatsen in permanente woningen toenam, waaruit veel kinderen nooit werden vrijgelaten. Het leven in deze instellingen was gereguleerd en er werd vaak geen rekening gehouden met de individuele behoeften van de kinderen. In plaats daarvan was het doel om jongeren op te leiden tot ‘socialistische persoonlijkheden’, wat in veel gevallen traumatische gevolgen had.
Kerstin Gueffroy, een andere getuige uit deze tijd, beschreef in haar boek ‘De hel van Torgau’ op indrukwekkende wijze wat kinderen en jongeren in deze huizen moesten doormaken. Haar ervaringen zijn soms zo verontrustend dat ze niet alleen lijdt onder de fysieke mishandeling, maar ook onder het emotionele isolement en de strenge disciplinaire maatregelen. De onderwijsmethoden die hier werden gebruikt, waren vaak wreed en vernederend. Deutschlandfunk-hoogtepunten dat deze bijzondere tehuizen vooral in de jaren tachtig steeds meer onder invloed kwamen te staan van de Stasi, die informatie verzamelde over de kinderen in het tehuis en vaak in verband werd gebracht met invasieve praktijken.
De huidige verwerking
Met het oog op dit moeilijke en vaak geheimzinnige verhaal doet de stadskliniek van Dresden een dringend beroep op vrouwen om naar voren te komen, zodat ze samen in het reine kunnen komen met wat er is gebeurd. Jana Mendes-Bogas benadrukt hoe belangrijk het is om in het reine te komen met het eigen verleden en te begrijpen dat men, ondanks alle ervaren wreedheden, niet mag opgeven.
Het herontdekken van deze geschiedenis is niet alleen essentieel voor de getroffenen, maar ook voor de samenleving als geheel. De verhalen van de overlevenden herinneren ons er krachtig aan dat we de donkere hoofdstukken van ons verleden niet mogen vergeten en dat ze een waardevolle les voor de toekomst vertegenwoordigen.